ΚΑΓΚΕΛΑ ΠΑΝΤΟΥ

Και ξαφνικά η ζωή μας γέμισε κάγκελα.
Όπου και να γυρίσεις το βλέμμα αντικρίζεις απαγορευτικά. «Μη εκείνο, όχι αυτό , καθόλου το άλλο.»
Κάγκελα απαγορεύουν στους νέους να βρουν μια αξιοπρεπή εργασία.
Μνημόνια επιβάλλουν φόρους και περικοπές στις μικρομεσαίες κοινωνικές τάξεις. Νομοθετικές ρυθμίσεις βάζουν το χέρι στην τσέπη μας αδιαφορώντας αν έχουμε , αν μπορούμε , αν πρέπει εμείς να πληρώσουμε τα σπασμένα.



Χαράτσια επιβάλλονται με το έτσι θέλω στα σπίτια μας και γίνονται πιο σκληρά αφού τα συνδέουν με την παροχή ενός άκρως βασικού αγαθού , του ηλεκτρικού ρεύματος. ( Εδώ δεν ισχύει ο νόμος περί εκβιασμού κ.κ πολιτικοί ;)
Κάγκελα και λουκέτα σε άλλοτε διακοσμημένες και λαμπερές βιτρίνες σε παραπέμπουν στον «θάνατο του εμποράκου». Άδεια καταστήματα , έρημοι δρόμοι και πλατείες , μια κοινωνία που μαραζώνει.
Και το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται τα βράδια σε μία τηλεόραση με δελτία ειδήσεων που μοιάζουν με τρομοκρατικές προκηρύξεις , με τούρκικα σήριαλ που σε κάνουν να κλείνεις την συσκευή μη μπορώντας να δεις κάτι που σε αηδιάζει.
Κάγκελα και στις ψυχές των ανθρώπων που αγωνιούν αν θα έχουν να πληρώσουν την επόμενη δόση του δανείου τους , αν θα έχουν να στείλουν χρήματα στα παιδιά τους που σπουδάζουν, αν γενικά θα έχουν αύριο στη ζωή τους.
Κάγκελα και για τους συνταξιούχους , τους μισθωτούς , τους δημοσίους υπαλλήλους , τους ελεύθερους επαγγελματίες ,τους αγρότες και όλους γενικά τους βιοπαλαιστές που βλέπουν να ακριβαίνουν τα πάντα και ταυτόχρονα να μειώνεται δραματικά το εισόδημά τους.
Στα πραγματικά κάγκελα όμως , στη φυλακή, δεν πήγε κανένας από όλους αυτούς που καταλήστεψαν το Κράτος,κανένας που πήρε μίζα για κρατικές προμήθειες, κανένα μα κανένα “λαμόγιο”. Όλοι τους κυκλοφορούν ελεύθεροι βέβαιοι ότι θα παραγραφούν τα αδικήματά τους και σύντομα οι πολιτικοί φορείς τους ( τα κόμματα που ανήκαν η ανήκουν) θα σπεύσουν να ζητήσουν εκ νέου την ψήφο μας.
Και δυστυχώς πέρασαν και οι Αποκριές. Και εξακολουθούμε να  βλέπουμε  και να  ακούμε γύρω μας πάρα πολλούς μασκαράδες που έχουν εισβάλει για τα καλά  στη ζωή μας και προσπαθούν να μας επιβάλουν με το «έτσι θέλω» μια νέα τάξη πραγμάτων , έναν άθλιο κοινωνικό καρνάβαλο.                                                                                                                  
Του Κώστα Τσακίρη