Ψάχνω να βρω απάντηση στην ερώτηση: Τι είμαι; Και συ τι είσαι; Ξέρεις; Ό,τι τρώω; Ό,τι πίνω; Ό,τι φοράω; Ό,τι λέω; Ή ό,τι κάνω; Είμαι ό,τι σκέφτομαι; ΄Η μήπως ό,τι επιθυμώ; Ίσως όλα αυτά μαζί. Κάτι παραπάνω, κάτι λιγότερο. Ίσως και τίποτα. Γιατί μπορεί άλλο να λέω και άλλο να κάνω. Άλλο να θέλω και άλλο να τρώω. Να πίνω και να σκέφτομαι. Ταυτόχρονα και διαφορετικά.
Ένας είναι ό,τι τρώει. Άλλοι ό,τι πίνουν. Εσύ είσαι ό,τι σκέφτεσαι. Αυτή ό,τι φοράει. Μερικοί ότι λένε, λίγοι ό,τι κάνουν. Εγώ ό,τι επιθυμώ.
Σίγουρα τρώω, απόλυτα πίνω, συχνά φοράω, ακατάπαυστα λέω, διστακτικά κάνω, ανοιχτά σκέφτομαι, μα φανταστικά επιθυμώ. Κάθε λεπτό κάτι καινούργιο, πού και πού κάτι ξεχασμένο.
Ειρήνη επιθυμώ. Για να μη χαθεί άλλη ψυχή. Και ας μη χρειάζεται. Να καούν όλα τα όπλα, όλες οι σφαίρες και οι λόγχες. Ή να μεταμορφωθούν σε τρόφιμα, σε φάρμακα, σε κουβέρτες και σε λουλούδια.
Να αδειάσουν τα νοσοκομεία και τα ψυχιατρεία επιθυμώ. Να γιατρευτούν όσοι είναι μέσα και να μην ξαναμπούν. Α! Και οι έξω, ε ; Εννοείται! Έτσι, σε μια στιγμή, με μια ευχή. Όχι για να μείνουν άνεργοι οι γιατροί. Αλλά για να μην περιμένουμε το καμπανάκι του φόβου, ώστε να χαρούμε τη χαρά. Και γιατί φοβάμαι τις βελόνες, τα μαχαίρια και τα κοφτερά χάπια.
Να γίνετε όλοι έξυπνοι επιθυμώ. Ο κόσμος να αποτελείται από ανοιχτόμυαλους, ισορροπημένους, διαβασμένους ανθρώπους! Να διαχειρίζονται τα κόμπλεξ και τις προκαταλήψεις τους επιθυμώ. Εντάξει, δεν θα γίνετε και σοφοί. Όχι όλοι! Αλλά να μπορεί ο οποιοσδήποτε να ξεχωρίσει τουλάχιστον τα χρώματα! Χωρίς διευκρινίσεις και σχόλια. Χωρίς το βλέμμα του ροφού στο μάτι, όταν δηλώνεις πως κάτι είναι ροζ ή μοβ ή και χακί. Ενέργειες άσκοπες, κουραστικές και δυνατές να οδηγήσουν σε καβγά. Ή σε πόλεμο.
Να πάω για βραδινό μπάνιο επιθυμώ. Και να έχει πανσέληνο. Και το νερό να είναι ζεστό. Και να είμαστε στην παραλία οι δυο μας. Και να ασχολούμαι μόνο μαζί σου. Και συ μόνο μαζί μου. Και να επιθυμούμε τότε μόνο αυτό.
Να εξαφανιστεί η κίνηση στους δρόμους επιθυμώ. Αυτό το επιθυμώ σίγουρα. Άμεσα, σήμερα. Ναι, ναι, ναι! Τον διακτινμισμό επιθυμώ. Όχι άλλα βρισίδια στο αμάξι. Όχι άλλη κατανάλωση βενζίνης, όχι άλλα διόδια και κυρίως άλλα βαρύγδουπα του τύπου «το ταξίδι είναι που μετράει». Ε, λοιπόν και ο προορισμός μια χαρά είναι. Αυτά τα λένε όσοι δεν φθάνουν ποτέ.
Να βλέπω φίλους από τα μακριά, όταν θέλω, όσο θέλω. Επιθυμώ. Μπορώ να το επιθυμώ και πάντα, από πάντα και για πάντα. Ποιος να το στερήσει; Το απαγορεύω. Να μου, σου, του, της το στερήσει. Είναι ανώφελο από μεριά του. Γιατί η ενέργεια υπάρχει, εσωτερικά μεν, αλλά είναι κει. Και όσο δεν εκδηλώνεται, τόσο φουντώνει, εντείνεται, ενισχύεται και ταξιδεύει. Εσωτερικά και μακριά.
Να εξαφανιστεί η πείνα επιθυμώ. Και η εξαθλίωση και η ζητιανιά και η φτώχεια από κάθε μεριά της γης. Μπορεί λεφτά να μην υπάρχουν, αλλά δεν χρειάζεται το παιδί να πουλά χαρτομάντιλα ξυπόλυτο, ούτε και ο ακρωτηριασμένος άστεγος να πεθαίνει τον χειμώνα. Σε λίγους τους χαλάει την αισθητική. Πολλοί αδιαφορούν, μερικοί διαιωνίζουν το πρόβλημα. Εγώ επιθυμώ όλοι να έχουν ένα ζεστό πιάτο φαΐ, ζεστά ρούχα και ζεστό σπίτι. Ή μια ζεστή αγκαλιά.
Αχ, και άλλα πολλά επιθυμώ. Να γεννιόμαστε γνωρίζοντας τον προορισμό μας επιθυμώ. Να διαλέγουμε τους γονείς μας επιθυμώ. Να ψηλώσω επιθυμώ. Να πάω στη Σαντορίνη επιθυμώ. Να κάνω τέχνη επιθυμώ. Και να με θαυμάζουνε και να με χειροκροτούν επιθυμώ. Να μείνω για πάντα νέος επιθυμώ, έστω γοητευτικός. Και πάνω απ’ όλα τους αριθμούς του τζακ-ποτ επιθυμώ.
Δεν θέλω να μ΄ αγαπάς. Να με εκτιμάς και να με επιθυμείς επιθυμώ. Δεν θέλω να είμαστε ίδιοι. Να ανακαλύπτουμε το διαφορετικό επιθυμώ. Δεν θέλω τα εύκολα. Να λήγουν τα δύσκολα επιθυμώ. Δεν θέλω την ασφάλεια, τη σταθερότητα, τη βαρεμάρα. Το ενδιαφέρον και την εξέλιξη επιθυμώ. Δεν θέλω ούτε θράσος ούτε ασυνέπεια ούτε αχαριστία ούτε βόλεμα ούτε αναξιοκρατία ούτε και βία. Τα αντίθετά τους επιθυμώ. Φυσικά και να κάνει τεράστια επιτυχία η Καίτη Γαρμπή επιθυμώ.
Σήμερα σκέφτομαι πολλές σκέψεις, γιατί φόρεσα τα καινούργια μου παπούτσια. Ήπια χρωματιστά κοκτέιλ, έφαγα πάστες και βάφλες και μίλησα σε περαστικούς για το φως. Έκανα πολλά πράγματα, τουλάχιστον για μια μέρα.
Κατάλαβες ποιος είμαι;
Του Θοδωρή Κασαπίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου