Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Κάτσε… πίσω από την μπάρα! (Χρονικό με τα μάτια του DJ.)


Έληξε το πρώτο ημίχρονο των εκλογών και η γενιά του face book παρακολουθεί τις εξελίξεις με αμηχανία…



Εκείνο το Κυριακάτικο μεσημέρι του Μάη το εκλογικό σώμα, έχοντας εκτελέσει το ύψιστο δημοκρατικό του δικαίωμα – να ψηφήσει ποιος θα το κυβερνήσει -  κυκλοφορούσε στα καφέ της πόλης όλο καμάρι, όπως η κότα που έκανε επιτέλους το μεγάλο αβγό… όσο όμως σουρούπωνε κι άρχισαν να βγαίνουν τα πρώτα αποτελέσματα και φάνηκε ότι η πίττα μοιράστηκε σε πολλά κομμάτια κι έτσι δύσκολα θα υπήρχε κόκορας, η κότα έχασε τον ενθουσιασμό της και κούρνιασε σε μια γωνία γεμάτη ανησυχία και ανασφάλεια…
Φυσικά ο δικός μας νομός, παρακάμπτοντας τις σειρήνες και τις διάφορες προκλήσεις, για ακόμα μια φορά έδειξε την προτίμηση του στη συντήρηση,  πράγμα ιερό και πατροπαράδοτο και για να μην υστερήσει στη μόδα των καιρών, φύτεψε κι ένα γαϊδουράγκαθο με την επιστημονική ονομασία golden sunrise… γιατί βρε αδελφέ, αν το κλουβί σου είναι χρυσό και περιποιημένο, είσαι βολεμένος κι έχεις το κεφάλι σου ήσυχο… τι να τις κάνεις τις ελευθερίες τα δικαιώματα και τους νεωτερισμούς ?
Φίλες και φίλοι, όσο η σκέψη μας κινείται ανάμεσα στα συρματοπλέγματα της τακτικής και της πειθαρχίας  που μας επιβάλουν, δεν θα υπάρξουν πρόοδος και καλύτερο αύριο.  Κάποτε πρέπει επιτέλους να αποβάλουμε τις συνήθειες που φρενάρουν τη ζωή μας και για το πραγματικό μας όφελος να εκμεταλλευτούμε κάθε εφόδιο που υπάρχει. Είναι αδιανόητο, σε χώρες όπως η Λιβύη, η Αίγυπτος και η Συρία – χώρες που εμείς τουλάχιστον θεωρούμε λιγότερο ανεπτυγμένες και πολιτισμένες  απ’ τη δική μας (βλέπεις εμείς είμαστε Ευρώπη) η επανάσταση να ξεκίνησε από το   face book το tweeter και τα άλλα διαδικτυακά μέσα επικοινωνίας, γιατί η προσωπική επικοινωνία ήταν σε περιορισμό κι εμείς να τα χρησιμοποιούμε για να γεμίζουμε το κεφάλι μας με άχρηστες πληροφορίες  τύπου : τώρα είμαι στο τάδε καφέ και μιλάω με τον δείνα – μετά θα  πάμε για πίτες  στο τάδε σουβλατζίδικο – να μια φωτογραφία με το καινούργιο μου μαγιό – να η φωτογραφία της έτσι με το δωδεκάποντο τακούνι κλπ κλπ κλπ … Τι πράγματα είναι αυτά ; δεν ντρέπεστε καθόλου ; Δεν υπάρχουν άλλα πράγματα πιο ενδιαφέροντα, απ’ το να βγάζετε σε δημόσια θέα και κουβέντα κάθε τι ιδιωτικό  είτε είναι προσωπικό σας είτε άλλων; Ούτε λίγο ούτε πολύ καταντάτε πομπώδεις νάρκισσοι που πιστεύουν ότι βρίσκονται στο κέντρο του ενδιαφέροντος. Λυπάμαι που το λέω, αλλά η εικόνα του face booker στην Ελλάδα σήμερα, είναι η εικόνα του καταθλιπτικού που παλεύει τη μοναξιά και την αποκοινωνικοποίησή, ξεκατινιάζωντας τον εαυτό του… Πώς γίνεται βρε παιδιά να καμαρώνετε για το πόσους φίλους κάνατε στο face book και να μην ξέρετε ούτε τι χρώμα έχουν τα μάτια τους;
Αυτά βλέπουν οι κρατούντες και μας φέρονται σα να είμαστε πρόβατα και προσπαθούν με τρομοκρατία και απειλές να μας επιβληθούν.
Ξυπνήστε!!! Επικοινωνήστε face to face κι όχι με face book, προβληματιστείτε για το μέλλον, ανταλλάξτε απόψεις και ψάξτε για λύσεις…  Ασχοληθείτε με τα ουσιαστικά θέματα της ζωής γιατί βουλιάζουμε από το βάρος της βλακείας!    
Κι όμως υπάρχει ελπίδα…
Ακόμα γίνονται θαύματα… Φέτος στο Άργος, η ομάδα χάντμπολ του Διομήδη, μια παρέα παιδιών με αθλητικά προσόντα αλλά πάνω απ’ όλα ενωμένοι, αγαπημένοι και με πίστη στους στόχους τους, κατάφεραν απέναντι σε μεγαθήρια του αθλήματος, να κερδίσουν το πρωτάθλημα στην Ελλάδα και το κύπελλο στην Ευρώπη. Η επιτυχία είναι τεράστια, αν αναλογιστεί κανείς, τη μικρή δημοτικότητα του αθλήματος στη χώρα μας, τους εκ των πραγμάτων λίγους οπαδούς που στηρίζουν την ομάδα και τους ακόμα λιγότερους ανθρώπους που έχουν αιμορραγήσει οικονομικά και ψυχολογικά πολλά χρόνια για να φτάσει η ομάδα σ’ αυτές τις επιτυχίες.
Σ’ όλους αυτούς, παίκτες, προπονητές και παράγοντες, οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ απ’ τα βάθη της καρδιάς μας , που μας έκαναν υπερήφανους και μας έδειξαν ότι όταν υπάρχει πίστη, υπάρχει και ελπίδα…
Ας παραδειγματιστούμε!

Ά ρε φίλε Χρήστο Κωστούλα, σου βγάζω το καπέλο… Ούτε face book, ούτε tweeter, ούτε laptop, ούτε κινητό καλά – καλά κι όμως το προφίλ σου (το ανθρώπινο) έχει δέκα χιλιάδες φίλους…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου