Από τον Old DJ Τάσο Λέλλο
Στα τέλη της δεκαετίας του 80, θυμάμαι δυο κορίτσια, πολύ χοντρούλες, να έρχονται στο μπαρ που δούλευα σχεδόν καθημερινά.
Πάντα περιποιημένες, ίσως λίγο υπερβολικά βαμμένες, κοκέτες με μοντέρνο λουκ χτένισμα και ντύσιμο. Κεφάτες και μποέμικες, χόρευαν, τραγουδούσαν και έριχναν ματιές στ’ αγόρια γύρω τους. Προσπαθούσαν να κάνουν γνωριμίες, να γίνουν «κολλητές» με άλλες παρέες και να προκαλέσουν το ενδιαφέρον…
Τις θυμάμαι να παλεύουν όλο το βράδυ να βολέψουν τα κιλά τους που ξεχείλιζαν απ’ τα ρούχα, να τακτοποιήσουν τα μαλλιά και γενικά την εμφάνισή τους.
Τα πειράγματα από τοις διάφορους θαμώνες έδιναν κι έπαιρναν αλλά οι χοντρούλες απτόητες διασκέδαζαν με την ψυχή τους και δεν έχαναν ποτέ το κέφι τους.
Μια βραδιά πάνω στο χορευτικό αποκορύφωμα τα κορίτσια μας τα δίνουν όλα με το “I’m so exited” των Pointer Sisters και γίνεται πανδαιμόνιο… παρασυρμένος κι εγώ από το γενικό μπιζάρισμα, σκύβω και τους φωνάζω : «Μπαλαρίνες μου ατελείωτες»!!! κι όλοι ξέσπασαν σε γέλια…
Αργά στο κλείσιμο κι ενώ καληνύχτιζα τους συναδέλφους, ένας μπάρμαν παλιά καραβάνα μου λέει : Μικρέ, να έχεις υπόψη σου ότι και τα χοντρά κορίτσια έχουν ανάγκη να ερωτευτούν και ν’ αγαπηθούν… μπορεί κάποτε στη θέση τους να είναι οι κόρες σου…
Λίγα χρόνια αργότερα σ’ ένα άλλο μπαρ, ερχόταν διαρκώς για μια περίοδο ένας νεαρός μοναχικός, πολύ κοντός και ασουλούπωτος… ο Κίμωνας. Φορούσε μεγάλα μαύρα γυαλιά, παλιομοδίτικα ρούχα και παπούτσια με τακουνάκι για να κλέψει λίγο μπόι. Το μεγάλο του μέτωπο και τα αραιά σγουρά μαλλιά του, συμπλήρωναν μια φυσιογνωμία Roberto Benigni που σε προκαλούσε να βάλεις τα γέλια.
Είχαμε γνωριστεί και σύντομα είχα καταλάβει ότι αυτή η ανθρώπινη καρικατούρα έκρυβε ένα αξιόλογο και ευχάριστο χαρακτήρα που προσπαθούσε απεγνωσμένα πολλές φορές να δημιουργήσει κοινωνικές σχέσεις.
Ο Κίμωνας πολλές φορές γινόταν αντικείμενο εκτόνωσης και εμπαιγμού από τους διάφορους θαμώνες , μάζευε πάνω του σα μαγνήτης τα ειρωνικά χαμόγελα και τα περιπαιχτικά σχόλια. Κι αυτός υπέμενε τα πάντα στωικά κουβαλώντας το σταυρό της απόρριψης.
Θυμάμαι τον Κίμωνα να έρχεται χαμογελαστός και ευγενέστατος, να κάθεται ήσυχος και να φεύγει πάλι με χαμόγελο και ευγένεια… μέχρι που σιγά - σιγά χάθηκε.Τη διετία 95 – 97, είχα γνωρίσει τον Άντονι (Αντώνης) μεγάλος μηχανόβιος της εποχής του, που ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα του στέρησε τα πόδια και του παραμόρφωσε το πρόσωπο.
Ερχόταν στο μπαρ πάντα με δυο πιστούς φίλους του… ο ένας τον ανέβαζε απ’ τα σκαλιά αγκαλιά σα νύφη κι ο άλλος κουβαλούσε το αναπηρικό καροτσάκι. Κι όμως ο Άντονι παρά τα δεινά του, έδειχνε να διασκεδάζει με τους φίλους του και να συμμετέχει, όσο του επέτρεπε η κατάσταση του, στα δρώμενα της παρέας του.
Την ίδια εποχή κυκλοφορούσε ένα προικισμένο σε ομορφιά και σωματικά προσόντα νεαρό άτομο ο Λευτέρης… καστανόξανθος με μπλε μάτια, ψηλός και γυμνασμένος… το όνειρο κάθε γυναίκας. Πολύ ομιλητικός και κοινωνικός, εκμεταλλευόταν στο έπακρο τα προσόντα του, ήξερε τους πάντες και ήθελαν όλοι να βρίσκονται στην παρέα του…
Ένα βράδυ κάναμε karaoke πάρτυ και ο Άντονι πήρε το μικρόφωνο και τραγούδησε με μεγάλη επιτυχία το “soldier of fortune”…
Θες λόγω της κατάστασης του, που έκανε τον κόσμο να συγκινηθεί, θες γιατί πραγματικά «το είχε» το τραγούδι, όλοι ξέσπασαν σε θερμά χειροκροτήματα… εκτός από το Λευτέρη που επιδεικτικά φώναξε τον μπάρμαν να πληρώσει για να φύγει λέγοντας : Μαζεύετε εδώ μέσα τον κάθε δυστυχισμένο και τον αφήνετε να μας χαλάει τη διάθεση… Φίλοι μου, με αυτά τα τρία περιστατικά, ήθελα να αναδείξω την ανάγκη και το δικαίωμα που έχουν όλοι οι άνθρωποι για διασκέδαση και κοινωνικοποίηση…
Είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου Θεού, όμορφοι ή άσχημοι, αρτιμελείς ή ανάπηροι, πλούσιοι ή φτωχοί, ευχάριστοι ή δυσάρεστοι, όλοι έχουμε μερίδιο στη ζωή.
Στη διασκέδαση η αξιοπρέπεια είναι το διαβατήριο για συμμετοχή και μη ξεχνάτε ότι η συμπεριφορά γεννάει συμπεριφορά… για όλους.
Ο παππούς μου που ήταν σοφός μου έλεγε : «Το γέρο να τον κοροϊδεύεις γιατί το πολύ-πολύ να του μοιάσεις, το άρρωστο και τον αδύναμο μη τους κοροϊδεύεις γιατί δεν θα ‘θελες να τους μοιάσεις»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου