Ίσως η πιο μυστηριώδης και παρεξηγημένη εποχή του χρόνου. Μία περίοδος μάλλον μελαγχολική επειδή πλησιάζει ο χειμώνας , ιδιόμορφη επειδή ο καιρός είναι άλλοτε καλοκαιρινός και άλλοτε χειμωνιάτικος αλλά και αισιόδοξη γιά πολλούς εξαιτίας της αφθονίας και της συγκομιδής των οπωρικών.
Ετυμολογικά η λέξη φθινόπωρο προέρχεται από το ρήμα φθίνω που σημαίνει λιγοστεύω και το ουσιαστικό οπώρα (φρούτο).
Φθινόπωρο. Πολλές φορές φοβόμαστε να πούμε τη λέξη είτε σαν μαθητές σχολείων είτε σαν εργαζόμενοι είτε σαν παραθεριστές.
Οι ομπρέλλες και οι ξαπλώστρες στις παραλίες αρχίζουν σιγά σιγά να χάνουν τους πιστούς τους και οι λιγοστοί που απομένουν αισθάνονται όπως οι τελευταίοι θεατές σε ένα θέατρο που γνωρίζουν το σενάριο και την έκβαση του έργου αλλά παραμένουν στη θέση τους μέχρι το τέλος.
Οι βάρκες χάνουν το ανέμελο ,από το κύμα και την θαλάσσια αύρα , νανούρισμά τους , ο νοτιάς δυναμώνει και σκουραίνει την θάλασσα δίνοντάς της μιά ύποπτη γαλήνη ενώ όταν κάνει την εμφάνισή του ο βοριάς οι ράχες των κυμάτων ασπρίζουν και κοπάδια άσπρα πρόβατα βόσκουν βιαστικά πάνω στα ταραγμένα νερά.
Φθινόπωρο. Λέξη περίεργη και για όλων των ειδών τους μαθητές και σπουδαστές.
Τά σχολεία ανοίγουν και οι αυλές τους σφύζουν ξανά από ζωή ,παιχνίδια και φωνές. Η ανεμελιά , τα παιχνίδια στη θάλασσα και την εξοχή , οι διακοπές , είναι πλέον γλυκές αναμνήσεις με την ευχή να επαναληφθούν του χρόνου.
Οι ρυθμοί της ζωής μας ανεβαίνουν , παίρνουν έναν τόνο πιό βιαστικό έναν τόνο που προϊδεάζει τα φυλλοβόλα δέντρα γιά την τραγική εποχιακή τους μοίρα.
Άν έχει κάποιος την τύχη να βρίσκεται κοντά στην φύση και όχι να ασφυκτιά πνιγμένος στο τσιμέντο και το κυκλοφοριακό χάος των μεγάλων πόλεων , μπορεί να αισθανθεί ασφαλώς καλύτερα τις ομορφιές του φθινοπώρου άλλοτε με την αίσθηση της ψύχρας, άλλοτε με την μυρωδιά του χώματος μετά τα πρωτοβρόχια και άλλοτε με ένα ρομαντικό περίπατο σε ένα μονοπάτι στρωμένο με κίτρινα φύλλα .
Σίγουρα το Φθινόπωρο είναι μία εποχή με ιδιαίτερο λαογραφικό , λογοτεχνικό αλλά και εικαστικό ενδιαφέρον. Δεν είναι λίγοι οι δημιουργοί που η εποχή αυτή τους ενέπνευσε να παρουσιάσουν αξιόλογα έργα μεταδίδοντας άλλες φορές την μελαγχολία και την απαισιοδοξία τους και άλλες φορές την αισιοδοξία και την προσδοκία της επόμενης άνοιξης.
Αναμένοντας λοιπόν τα πρωτοβρόχια , τα πεσμένα κίτρινα φύλλα των δένδρων, τη μυρωδία του μούστου που βράζει αλλά και τα πρώτα κυκλάμινα που θα φυτρώσουν στις σχισμάδες των βράχων ας χαρούμε πάντα με αισιοδοξία το φθινόπωρο που πλησιάζει δειλά – δειλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου