Από την Αγγελική Χαϊδα
Τι φταίμε εμείς;” είναι το μεγάλο ερώτημα που βασανίζει όλους τους νέους της χώρας. Δικαίως δεδομένου του ότι βρίσκονται μπροστά σε ένα αδιέξοδο ,για το οποίο δεν φέρουν ουδεμία ευθύνη. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι οι παλαιότεροι δίκαια υφίστανται τις περικοπές και τις μεγάλες εν γένει αλλαγές που πραγματοποιούνται ,αφού είχαν μάθει να ανταλλάζουν το δημοκρατικό τους δικαίωμα (την ψήφο) με τα ''τάγματα'' των πολιτικών. Τα μεγάλα θύματα της σημερινής κατάστασης παραμένουν οι νέοι μας.
''Τι θα κάνω με την δουλειά μου και το μέλλον μου;'' είναι η σκέψη των νέων και η δράση τους επικεντρώνεται στο τι πρέπει να κάνουν προκειμένου να διαθέτουν ένα πλήρες και κυρίως ανταγωνιστικό βιογραφικό που θα τους προσφέρει περισσότερες πιθανότητες να κάνουν την δουλειά που σε πολλές περιπτώσεις ονειρεύονταν ήδη από την εφηβεία τους. Βεβαία αυτό έχει στον αντίποδα του την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Η αναξιοκρατία,η τάση να βολέψουμε τους γνωστούς μας σε βάρος των καλύτερων,η μη ανάλογη των προσόντων και της απόδοσης ανταμοιβή και φυσικά η ανεργία έχουν φέρει ως αποτέλεσμα οι νέοι να αισθάνονται αδικημένοι και πολλάκις οργισμένοι και να παίρνουν την απόφαση να αναζητήσουν την ''τύχη'' τους σε κάποια άλλη χωρά. Σύμφωνα με μια ερευνά της ALCO ένας στους τρεις νέους ηλικίας 18-30 σκέφτεται να φύγει από την Ελλάδα. Η κατάσταση λοιπόν έχει διαμορφωθεί ως εξής. Αμέσως μετά από την ολοκλήρωση των λυκειακών σπουδών,οι περισσότεροι νέοι συνεχίζουν τις σπουδές τους σε κάποιο ΑΕΙ,ΤΕΙ ή κάποια ιδιωτική σχολή. Τα άτομα που είναι φοιτητές εστιάζουν στην έγκαιρη ολοκλήρωση των προπτυχιακών σπουδών τους και ταυτόχρονα αρκετά εργάζονται, μερικώς συνηθέστερα, για να διευκολύνουν τα οικονομικά βάρη της οικογενείας(της επαρχίας πρωτίστως) που προέρχονται από τις σπουδές. Επιπλέον, προσπαθούν να μάθουν ξένες γλώσσες. Φυσικά, δεν αναφέρομαι μονάχα στην Αγγλική που πλέον θεωρείται δεδομένη άλλα και σε άλλες γλώσσες όπως τα Γερμανικά και τα Γαλλικά, γλώσσες χωρών ευρωπαϊκών, με οικονομική ευρωστία και με ιστορία στην υποδοχή Ελλήνων που τις επέλεξαν για να ζήσουν. Λίγα δεν είναι τα άτομα που επιθυμούν μεταπτυχιακές σπουδές σε μεγάλα Πανεπιστήμια του εξωτερικού είτε μέσω υποτροφιών είτε με έξοδα των οικογενειών τους. Ειδικότερα τα άτομα αυτά σκέπτονται εκ των προτέρων την ενδεχόμενη μελλοντική τους παραμονή στην χώρα όπου σπουδάζουν.
Βλέπουμε επομένως μια διαμορφωμένη κατάσταση κατά την οποία η Ελλάδα έχει νέους ανθρώπους και κυρίως άρτια καταρτισμένους να ανταπεξέλθουν στον επαγγελματικό στίβο..Παρόλα αυτά... Αποδεικτικό στοιχείο της παρούσας κατάστασης αποτελεί το γεγονός ότι η Αυστραλία ανοίγει τις πόρτες της σε όσους Έλληνες επιθυμούν να μεταναστεύσουν εκεί. Μάλιστα το υπουργείο Μετανάστευσης της Αυστραλίας θα διοργανώσει διήμερη εκδήλωση σε κεντρικό σημείο της Αθήνας στις 8 και 9 Οκτωβρίου στην οποία θα παραστούν εκπρόσωποι αλλά και αξιωματούχοι τόσο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης όσο και των πολιτειακών κυβερνήσεων προκειμένου να εξηγήσουν στους ενδιαφερόμενους τις προοπτικές που έχουν , την σχετική νομοθεσία , επαγγέλματα που έχουν ζήτηση και να απαντήσουν σε όποιες τυχόν απορίες έχουν οι ενδιαφερόμενοι. Νομίζω πως τέτοιου είδους ενέργειες και πρωτοβουλίες δείχνουν επαρκώς πως έχει η κατάσταση.
Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε πως οι επιδράσεις στην ψυχολογική κατάσταση των νέων είναι αναπόδραστες. Αυτό σαφώς δεν αφορά μόνο τους νέους αλλά και όλους τους Έλληνες , όλων των ηλικιών. Η ίδια έρευνα της ALCO έδειξε πως το 68% των νέων φοβάται πως θα μείνει άνεργο, ποσοστό τεράστιο βεβαίως. Όλοι μας θα συμφωνήσουμε πως είναι κρίμα τα νέα παιδιά στο ξεκίνημα της ζωής τους, οπότε κανονικά έπρεπε να κάνουν μονάχα όνειρα για το μέλλον τους, να κατακλύζονται από τον φόβο και την αβεβαιότητα, αλλά και από το αίσθημα της ματαιότητας των προσπαθειών και των θυσιών τους όλα τα προηγούμενα χρόνια. Οι περισσότεροι νέοι οδηγούνται σε περικοπή εξόδων τόσο υλικών αναγκών όσο και μη, όπως η διασκέδαση. Αυτό είναι καλό ,όταν αφορά περιττά έξοδα. Όταν όμως αφορά τα πλέον απαραίτητα έξοδα όπως οι έξοδοι με φίλους κατά διαστήματα, αυτό δεν είναι και ό,τι καλύτερο λόγω του νεαρού της ηλικίας.
Ποια θα πρέπει να είναι η στάση των νέων αλλά και όλων μας; Σίγουρα το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να εξορθολογίσουμε την κατάσταση και να μην επικρατεί πανικός. Θα πρέπει να κάνουμε μια εσωτερική αναζήτηση και να σκεφτούμε ποια είναι θέση μας ως πολιτικά όντα. Οι μεγαλύτεροι θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν την θέση τους μέσα στην κοινωνία και να αλλάξουν αντιλήψεις ως προς τη σχέση ψηφοφόρου και υποψηφίου προς εκλογή ( ψήφος με ανταλλάγματα ). Οι νέοι από την πλευρά τους οφείλουν τόσο για τον εαυτό τους όσο και για τους επόμενους να μάθουν από τα λάθη των προηγούμενων. Σημαντικό επίσης είναι να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες και να έχουμε πίστη πως οι ήδη υπάρχοντες ιθύνοντες που κυβερνούν τον τόπο έχουν αντιληφθεί το βάρος που καλούνται να αναλάβουν και θα κάνουν ό,τι μπορούν (ίσως ακόμα και δύσκολα για τους Έλληνες μέτρα) προκειμένου να βγει η χώρα από την κρίση που την μαστίζει. Τέλος, η πολιτεία θα πρέπει να μεριμνήσει να διαμορφωθούν οι απαραίτητες εκείνες συνθήκες που θα κρατήσουν τους νέους στην πατρίδα τους και επιπλέον να δώσει τα απαραίτητα εναύσματα ώστε να έλθουν πίσω τα σπουδαία μυαλά των Ελλήνων που διαπρέπουν στα ξένα πανεπιστήμια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου