Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Η αγκαλιά που σώζει ζωές...

Κάθε χρόνο σκοτώνονται πάνω περίπου 1500 άνθρωποι σε τροχαία στη χώρα μας. Σαν να εξολοθρεύεται ένα ολόκληρο χωριό. Χιλιάδες άλλοι τραυματίζονται και πολλοί μένουν ανάπηροι. Εκτός από τα χάλια των δρόμων μήπως φταίμε λίγο κι εμείς; Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε κάποιες απόψεις μας;


“Μέσα στην πόλη δεν φοράω ζώνη σε κοντινές αποστάσεις γιατί βαριέμαι. Έτσι κι αλλιώς τρέχω μόνο με 50 χιλ./ώρα...!”
Και με 10 χιλ./ώρα αν τρακάρουμε, μπορούμε άνετα να σπάσουμε το κεφάλι μας στο τζάμι ή να μείνουμε οριστικά ανάπηροι. Αν το παιδί μας στέκεται λυμένο και όρθιο ανάμεσα
στα δύο μπροστινά καθίσματα και φρενάρουμε ή τρακάρουμε τι θα γίνει...; Το 80% των ατυχημάτων γίνεται με μικρές ταχύτητες μέσα στις πόλεις.
“Οι πίσω επιβάτες δεν χρειάζεται να φοράνε ζώνη ασφαλείας...”
Όταν οι πίσω επιβάτες δε φοράνε ζώνη ασφαλείας και τρέχουμε με 50 χιλ./ώρα, θα σκάσουν πάνω στους μπροστινούς με δύναμη 3 τόνων. Σαν να μας πάτησε φορτηγό ή αν προτιμάτε ελέφαντας!
“Δεν φοράμε ζώνη ή κράνος γιατί πιστεύουμε ότι δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ σε μας...”
Στατιστικά θα εμπλακούμε σε ένα τουλάχιστον σοβαρό τροχαίο στη ζωή μας είτε φταίμε είτε όχι, το οποίο δεν μπορούμε να το προβλέψουμε ή να αντιδράσουμε ακόμα κι αν είμαστε Σουμάχερ. Το 50% των θυμάτων θα ήταν ζωντανοί αν φορούσαν ζώνη ή κράνος. Εμείς ακόμα προλαβαίνουμε να διαλέξουμε σε πιο ποσοστό θα ενταχθούμε!
“Όσο και να πιω μπορώ να οδηγήσω άνετα!”
Ο μεθυσμένος οδηγός χάνει την ικανότητα προσοχής και αντίδρασης. Είναι ένας οπλισμένος δολοφόνος που μπορεί να σκοτώσει εκτός από τον εαυτό του και όποιον αθώο βρεθεί στο δρόμο του
Όταν πίνω δεν οδηγώ, και όταν οδηγώ δεν πίνω
Όταν οδηγούμε τα μάτια μας και η προσοχή μας είναι στο δρόμο. Δεν μιλάμε στο κινητό, δεν στέλνουμε μηνύματα, δεν κοιτάμε το GPS, δεν χαζεύουμε τις διαφημιστικές πινακίδες, και δεν αλλάζουμε CD. Τα αφήνουμε για τον συνοδηγό αυτα...! Ένα δευτερόλεπτο απόσπασης της προσοχής μας είναι αρκετό για να βρεθούμε θανατηφόρα αγκαλιασμένοι με έναν πεζό, με ένα δέντρο, με μια νταλίκα.
“Συνήθως οδηγώ βιαστικά για να προλάβω της δουλειές μου...”
Η βιαστική οδήγηση έχει σαν αποτέλεσμα να μην προλάβουμε να αντιδράσουμε σε κάτι απρόοπτο, να κάνουμε επικίνδυνα προσπεράσματα, να μην μπορούμε να ελέγξουμε το αυτοκίνητο στις στροφές και σε ολισθηρό δρόμο. Αντί να εξοικονομήσουμε λίγα λεπτά χρόνο, θα χάσουμε μέρες στο συνεργείο, μήνες στο νοσοκομείο ή και όλο το υπόλοιπο του ταλαίπωρου βίου μας.
“Όταν οδηγώ έχω τόσα βάσανα και σκέψεις στο κεφάλι μου, καμιά φορά νυστάζω κιόλας...”
Τα βάσανα και οι σκέψεις είναι οι χειρότεροι συνοδηγοί. Μας κάνουν να μην είμαστε συγκεντρωμένοι στο δρόμο, να περνάμε με κόκκινο, να μην βλέπουμε τα σήματα, να αλλάζουμε λωρίδα χωρίς να προσέχουμε. Αν χρησιμοποιήσουμε το τιμόνι για μαξιλάρι, το πιο πιθανό είναι να απολαύσουμε τον αιώνιο ύπνο...
“Κρατάω το παιδί ή το μωρό μου αγκαλιά στο αυτοκίνητο γιατί το προστατεύω καλύτερα!”
Αν καταφέρουμε να το συγκρατήσουμε κατά τη σύγκρουση θα λειτουργήσει σαν αερόσακος... Γι αυτό λοιπόν, τα παιδιά πάντα πίσω στο καθισματάκι τους δεμένα αν δεν θέλουμε να τα ψάχνουμε.
Αν καταφέραμε να σας τρομάξουμε ή να σας προβληματίσουμε λίγο ίσως να σας βγει σε καλό. Την επόμενη φορά που θα μπείτε στο αυτοκίνητο αφήστε έξω τα βάσανα, τους νταλκάδες, τη βιασύνη, τα ποτά και τα ξενύχτια.
ΑΦΗΣΤΕ ΤΗ ΖΩΝΗ ΝΑ ΣΑΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ...
Πηγή: www.enkavolou.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου