Από τον Τάσο Λέλλο
Δόξα τω Θεώ, τόσα χρόνια πίσω από τη μπάρα, είχα την τύχη να παρακολουθήσω το ακριβότερο και πολυτιμότερο σεμινάριο… με τίτλο «πόσο εύκολα και γρήγορα αλλάζουν τα πράγματα»… και πήρα πιστοποιητικό υπομονής.
Νομίζω ότι η κατάσταση στη χώρα μας, ήταν είναι και θα είναι σαν τη θάλασσα, πότε φουρτούνα και πότε μπουνάτσα.
Τουλάχιστον απ’ όσο θυμάμαι, πάντα βρισκόμαστε σε οικονομική ύφεση, πάντα υπήρχε σφίξιμο και πάντα περιμέναμε να δούμε άσπρη μέρα… ρίχνοντας τις ευθύνες στους ηλίθιους και ανίκανους πολιτικούς, λες και δεν είμαστε υπεύθυνοι εμείς που τους εκλέγουμε, τους στηρίζουμε και τους χαϊδεύουμε…
Τέλος πάντων, ήθελα να εστιάσω σ’ αυτό το σεμινάριο περί αλλαγής των πραγμάτων στη ζωή, αυτό δηλαδή που λέμε «μπάλα είναι και γυρίζει»… Έλληνες ήμαστε κι όσο κι αν δεν έχουμε πια καμία σχέση με τους αρχαίους ένδοξους και σοφούς προγόνους μας, δεν αντέχουμε με τίποτα την κλεισούρα και βγαίνουμε τακτικά έξω γεμίζοντας τις πλατείες τα καφέ και τις ταβέρνες…
Έχω δει λοιπόν κάθε λογής βαλάντια να κυκλοφορούν για διασκέδαση.Στριμωγμένους που μετράνε τα κέρματα για να δουν αν τους παίρνει να πληρώσουν ένα καφεδάκι και άνετους που βγάζουν τη χαρτούρα τους και τη σκορπάνε ασύστολα.
Θυμάμαι το Νεκτάριο, ένα φουκαρά απένταρο, να λιβανίζει ένα ποτήρι ουίσκι τρεις ώρες. Γνώρισε μια κοπέλα την Όλγα και ήταν τρελά ερωτευμένοι. Τη βγάζανε στα παγκάκια ακούγοντας λαθραία τη μουσική των μπαρ από απόσταση. Κάπου - κάπου ερχόντουσαν σ’ εμάς, παίρνανε μια μπύρα στη μέση και κάνανε προσευχές να τους ελεήσει ο μπάρμαν με μια μπύρα ακόμα. Κάνανε υπομονή… ο αέρας άλλαξε, βρήκανε μια ευκαιρία, ένα καθαριστήριο που ο ιδιοκτήτης το έδινε κοψοχρονιά λόγω συνταξιοδότησης, βάλανε φέσια, το παλέψανε, σφαχτήκανε και τελικά η ζωή τους χαμογέλασε… κάνανε μεγάλους πελάτες ξενοδοχεία, εστιατόρια, οικονομήσανε μια χαρά…
Ήταν κι άλλος ένας ο Δημήτρης, πάμπλουτος, με τα καλύτερα αυτοκίνητα, τα ακριβότερα ρούχα, τις πιο ωραίες γκόμενες και πατέρα εργοστασιάρχη. Ο Δημήτρης έμπαινε στο μαγαζί και γινόταν ανάσταση! Κέρναγε τους πάντες, γνωστούς και αγνώστους, από το μηδέν έστηνε πάρτυ και γλεντάγαμε όλοι… και ήταν καλό παιδί, δεν πρόσβαλε ποτέ κανέναν. Ζούσε ζωή χαρισάμενη μέχρι που φύσηξε ο καιρός ανάποδα… σκάσανε κάτι κανόνια στο εργοστάσιο, φουσκώσανε κάτι δάνεια, χάσανε κάτι πελάτες και μέσα σ’ ένα χρόνο «φαλιμέντο»! Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις… χάθηκε ο Δημήτρης ο ευεργέτης και τον ξεχάσανε όλοι.
Κοιτάξτε γύρω σας… όλοι γνωρίζετε κάποιους που δεν είχαν και τώρα έχουν και κάποιους που είχαν και τώρα δεν έχουν… έτσι είναι η ζωή, έχει τα πάνω της και τα κάτω της, τα πράγματα αλλάζουν…
Σας λέω να μην τρελαίνεστε με τα παιχνίδια που στήνουν οι καταστροφολόγοι… Μην πέφτετε στην παγίδα της κατάθλιψης και της απομόνωσης που μας ετοιμάζουνε… Δεν έχουμε την πολυτέλεια του περιορισμού και της περισυλλογής διότι η ζωή είναι μικρή και εμείς ως Έλληνες ξέρουμε να την παλεύουμε και να ξεγλιστράμε από τα δύσκολα.
Ευκαιρίες περνάνε από μπροστά μας διαρκώς… αν έχουμε τα μάτια ανοιχτά κάποια θα αρπάξουμε. Εξ άλλου η τρικυμιά όπως όλα τα έντονα φαινόμενα, δεν διαρκεί πολύ…
Θα περάσει λοιπόν κι αυτό, μόνο λίγο προσοχή να μην πέσουμε στα βράχια!
Δόξα τω Θεώ, τόσα χρόνια πίσω από τη μπάρα, είχα την τύχη να παρακολουθήσω το ακριβότερο και πολυτιμότερο σεμινάριο… με τίτλο «πόσο εύκολα και γρήγορα αλλάζουν τα πράγματα»… και πήρα πιστοποιητικό υπομονής.
Νομίζω ότι η κατάσταση στη χώρα μας, ήταν είναι και θα είναι σαν τη θάλασσα, πότε φουρτούνα και πότε μπουνάτσα.
Τουλάχιστον απ’ όσο θυμάμαι, πάντα βρισκόμαστε σε οικονομική ύφεση, πάντα υπήρχε σφίξιμο και πάντα περιμέναμε να δούμε άσπρη μέρα… ρίχνοντας τις ευθύνες στους ηλίθιους και ανίκανους πολιτικούς, λες και δεν είμαστε υπεύθυνοι εμείς που τους εκλέγουμε, τους στηρίζουμε και τους χαϊδεύουμε…
Τέλος πάντων, ήθελα να εστιάσω σ’ αυτό το σεμινάριο περί αλλαγής των πραγμάτων στη ζωή, αυτό δηλαδή που λέμε «μπάλα είναι και γυρίζει»… Έλληνες ήμαστε κι όσο κι αν δεν έχουμε πια καμία σχέση με τους αρχαίους ένδοξους και σοφούς προγόνους μας, δεν αντέχουμε με τίποτα την κλεισούρα και βγαίνουμε τακτικά έξω γεμίζοντας τις πλατείες τα καφέ και τις ταβέρνες…
Έχω δει λοιπόν κάθε λογής βαλάντια να κυκλοφορούν για διασκέδαση.Στριμωγμένους που μετράνε τα κέρματα για να δουν αν τους παίρνει να πληρώσουν ένα καφεδάκι και άνετους που βγάζουν τη χαρτούρα τους και τη σκορπάνε ασύστολα.
Θυμάμαι το Νεκτάριο, ένα φουκαρά απένταρο, να λιβανίζει ένα ποτήρι ουίσκι τρεις ώρες. Γνώρισε μια κοπέλα την Όλγα και ήταν τρελά ερωτευμένοι. Τη βγάζανε στα παγκάκια ακούγοντας λαθραία τη μουσική των μπαρ από απόσταση. Κάπου - κάπου ερχόντουσαν σ’ εμάς, παίρνανε μια μπύρα στη μέση και κάνανε προσευχές να τους ελεήσει ο μπάρμαν με μια μπύρα ακόμα. Κάνανε υπομονή… ο αέρας άλλαξε, βρήκανε μια ευκαιρία, ένα καθαριστήριο που ο ιδιοκτήτης το έδινε κοψοχρονιά λόγω συνταξιοδότησης, βάλανε φέσια, το παλέψανε, σφαχτήκανε και τελικά η ζωή τους χαμογέλασε… κάνανε μεγάλους πελάτες ξενοδοχεία, εστιατόρια, οικονομήσανε μια χαρά…
Ήταν κι άλλος ένας ο Δημήτρης, πάμπλουτος, με τα καλύτερα αυτοκίνητα, τα ακριβότερα ρούχα, τις πιο ωραίες γκόμενες και πατέρα εργοστασιάρχη. Ο Δημήτρης έμπαινε στο μαγαζί και γινόταν ανάσταση! Κέρναγε τους πάντες, γνωστούς και αγνώστους, από το μηδέν έστηνε πάρτυ και γλεντάγαμε όλοι… και ήταν καλό παιδί, δεν πρόσβαλε ποτέ κανέναν. Ζούσε ζωή χαρισάμενη μέχρι που φύσηξε ο καιρός ανάποδα… σκάσανε κάτι κανόνια στο εργοστάσιο, φουσκώσανε κάτι δάνεια, χάσανε κάτι πελάτες και μέσα σ’ ένα χρόνο «φαλιμέντο»! Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις… χάθηκε ο Δημήτρης ο ευεργέτης και τον ξεχάσανε όλοι.
Κοιτάξτε γύρω σας… όλοι γνωρίζετε κάποιους που δεν είχαν και τώρα έχουν και κάποιους που είχαν και τώρα δεν έχουν… έτσι είναι η ζωή, έχει τα πάνω της και τα κάτω της, τα πράγματα αλλάζουν…
Σας λέω να μην τρελαίνεστε με τα παιχνίδια που στήνουν οι καταστροφολόγοι… Μην πέφτετε στην παγίδα της κατάθλιψης και της απομόνωσης που μας ετοιμάζουνε… Δεν έχουμε την πολυτέλεια του περιορισμού και της περισυλλογής διότι η ζωή είναι μικρή και εμείς ως Έλληνες ξέρουμε να την παλεύουμε και να ξεγλιστράμε από τα δύσκολα.
Ευκαιρίες περνάνε από μπροστά μας διαρκώς… αν έχουμε τα μάτια ανοιχτά κάποια θα αρπάξουμε. Εξ άλλου η τρικυμιά όπως όλα τα έντονα φαινόμενα, δεν διαρκεί πολύ…
Θα περάσει λοιπόν κι αυτό, μόνο λίγο προσοχή να μην πέσουμε στα βράχια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου